CZYM JEST NMN?

NMN oznacza mononukleotyd nikotynamidowy - cząsteczkę naturalnie występującą we wszystkich formach życia. Uszczegółowiając jeszcze bardziej – na poziomie molekularnym jest to rybonukleotyd, który jest podstawową jednostką strukturalną RNA kwasu nukleinowego. Strukturalnie cząsteczka składa się z grupy nikotynamidowej, rybozy i grupy fosforanowej (ryc. 1). NMN jest bezpośrednim prekursorem (czyli materiałem z którego jest wytwarzany) niezbędnej cząsteczki dinukleotydu nikotynamidoadeninowego (NAD+) i jest uważany za kluczowy składnik zwiększający poziomy NAD+ w komórkach.

Jeśli przyjąć iż organizm jest pojazdem, a komórki są silnikiem - to NAD+ jest wciśnięciem gazu, a NMN paliwem - bez niego naciśnięcie gazu nie przyniesie żadnych wymiernych korzyści, poza hałasem. 

0

CO TO JEST NAD+?

NAD+ jest niezbędnym koenzymem niezbędnym do życia i funkcji komórkowych. Enzymy to katalizatory umożliwiające reakcje biochemiczne. Koenzymy są „pomocniczymi” cząsteczkami, których enzymy potrzebują do funkcjonowania.

Przyjmijmy, iż życie i funkcje komórki to pojazdy w mieście. Enzymy pełnią wówczas funkcję sieci ulic, a koenzymy pełnią funkcję znaków oraz sygnalizacji świetlnej - dbającej o to by wszystko odbywało się możliwie szybko i bez problemów. 

1

JAK DZIAŁA NMN? JAK DZIAŁA NAD+?

NAD+ jest obok wody najczęściej występującą cząsteczką w organizmie - bez niej nasz ciało  nie byłby w stanie funkcjonować. NAD+ jest używany przez wiele białek w organizmie, takich jak sirtuiny, które naprawiają uszkodzone DNA. Wspomniana cząsteczka jest również ważna dla mitochondriów, które są motorem napędowym komórki i generują energię chemiczną, z której korzysta nasz organizm.

NAD+ odgrywa szczególnie aktywną rolę w procesach metabolicznych, takich jak glikoliza, cykl TCA (znanych również jako cykl Krebsa lub cykl kwasu cytrynowego) oraz w łańcuchu transportowym elektronów w naszych mitochondriach i dzięki czemu uzyskujemy energię komórkową.

W swojej roli jako ligand (cząsteczka która jest przyłączona bezpośrednio do atomu centralnego) NAD+ wiąże się z enzymami i przenosi elektrony między innymi cząsteczkami. Elektrony są atomową podstawą energii komórkowej i przenosząc je z jednej cząsteczki do drugiej, NAD+ działa poprzez mechanizm komórkowy podobny do ładowania baterii. Bateria wyczerpuje się, gdy elektrony są zużywane w celu dostarczenia energii. Elektrony nie mogą wrócić do punktu wyjścia bez doładowania. W komórkach NAD+ służy elektronom właśnie jako takie doładowanie. W ten sposób NAD+ może zmniejszać lub zwiększać aktywność enzymów, ekspresję genów i sygnalizację komórkową.

W miarę starzenia się naszego organizmu, dochodzi do uszkodzeń DNA z powodu czynników środowiskowych - takich jak promieniowanie, zanieczyszczenie środowiska, oraz nieprecyzyjna replikacja DNA. Zgodnie z obecną teorią, akumulacja uszkodzeń DNA jest główną przyczyną starzenia. Prawie wszystkie komórki zawierają „narzędziownik” do naprawy tych uszkodzeń. Ten system naprawczy zużywa NAD+ i cząsteczki energii. Dlatego nadmierne uszkodzenie DNA może spowodować wyczerpywanie się tych cennych zasobów komórkowych.

Jedno z najważniejszych białek naprawczych DNA - PARP (polimeraza poli(ADP-rybozy)) jest bezpośrednio zależne od NAD+. Wraz z wiekiem, ilość NAD+ z racji sukcesywnie prowadzonych działań naprawczych, ulega zmniejszeniu. Nagromadzenie uszkodzeń DNA w wyniku normalnego procesu starzenia się prowadzi do wzrostu PARP, co powoduje zmniejszenie stężenia NAD+, zużywanych do jego produkcji. Gdyby tego było mało, zużycie będących w obiegu NAD+  jest pogłębiane przez jakiekolwiek dalsze uszkodzenia DNA na poziomie mitochondrialnym.

0